1.شب در خم گیسوی تو عابر میشد،/ با هر نفست بهار ظاهر میشد،/ ای فلسفه ی شگفت ، افلاطون هم،/ با دیدن چشمهای تو عاشق میشد.

2. چشم قشنگت به پاکی دریاست،/ قهر و نازت برای من زیباست،/ با تو هیچ از خدا نمیخواهم،/ با تو بودن، برای من دنیاست.

3. آه، تنهائی ما غمگین است،/ درد دوری به دلم سنگین است،/ یاد ایام گذشته به دلم،/ زنده بادا، که چقدر رنگین است.

4. دل، عشق پراز رنگ و ریا، دوست نداشت،/ یک لحظه تو را ز من جدا دوست نداشت،/ ای آئینه دار خلوتم، باور کن،/ اندازه ی من، کسی تو را دوست نداشت.

5. شب ساعت ابری مرا داد به تو،/ افتاد نگاه خسته ی باد به تو،/ باران زد و خیس شد تن خاطره ها،/ باران زد و باز یادم افتاد به تو.

6. رفتن همیشه راه نیست،/ وقتی که سینه ای پر آه نیست،/ شکستی تو دل من را،/ آیا این گناه نیست.

7. رد پایم بی صداست،/ عشق من بی انتها ست،/ رد پای اشکهایم را بگیر،/ تا بدانی خانه ی عاشق کجاست.

8. میخوام که عاشقت بشم،/ گل شقایقت بشم،/ دلم واست تنگ شده بود،/ گفنم مزاحمت بشم.

9. مثل باران خاطراتت ماندنیست،/ لحن پر مهر صدایت خواندنیست،/ گرچه ما اندک زمانی با هم بوده ایم،/ تا ابد مهر و وفایت ماندنیست.

10. به لبخندی مرا از غم رها کن،/ مرا از بی کسی هایم جدا کن،/ اگر مردن سزای عاشقان است،/ برای مردنم هر شب دعا کن.

11. تو را خبر از بیقرار، باید و نیست،/ غم تو هست ولی غمگسار، باید و نیست،/ چگونه لاف محبت زنی که از غم عشق،/ تو را چو لاله دلی داغدار، باید و نیست.

12. نازنینا گر طبیبی، بنده بیمار توام،/ با دلی پر آرزو مشتاق دیدار توام،/ گر بگوئی جای پایت روی چشمهای من است،/ چشمها سهل است، من با جان، خواستار توام.

13. اگر عشقت مرا باور نمی کرد،/ دلم عمری به پایت سر نمیکرد،/ چه می شد عاقبت پروانه ها را،/ غرور شمع، خاکستر نمیشد.

14. زین شاخه به آن شاخه پریدن ممنوع،/ در ذهن به جز تو آفریدن ممنوع،/ غیر از تو ورود دیگران ممنوع،/ عمرأ، ابدأ، هیچ، اکیدأ ممنوع.

15. من منتظرت شدم ولی در نزدی،/ بر زخم دلم گل معطر نزدی،/ گفتی: اگه شود می آیم، اما؟/ این دل مرد وآخرش به او سر نزدی.