خوشا آنانکه سودای تو دیرند ×××××××  که سر پیوسته در پای تو دیرند

    غم عشقت بیابون پرورم کرد ×××××××  هوای بخت بی بال و پرم کرد.

+++++

    بدل دیرم تمنای کسانی ×××××××  که اندر دل تمنای تو دیرند

    بمو گفتی صبوری کن صبوری ×××××××  صبوری طرفه خاکی بر سرم کرد.

+++++

    د گر شو شد که مو جانم بسوزد ×××××××  گریبان تا بدامونم بسوزد

    شوانم خواب در مز رکلان کرد×××××××  گلم واچیده و خوابم رازیان کرد.

+++++

    برای خاطر یک سبز رنگی ×××××××  همی ترسم که ایمونم بسوزد

    باغبان دید که مو گل دوست دیرم  ×××××××  هزاران خار بر گل پاسبان کرد.

+++++

    مو که یارم سر یاری ندارد ×××××××  مو که دردم سبکباری ندارد

    دلم بی وصل تو شادی مبیناد ×××××××  بغبر از محنت آزادی مبیناد.

+++++
    هنو واجن که یارت خواب نازه ×××××××  چنو خوابه که بیداری ندارد

    خراب آباد دل بی مقدم ته ×××××××  الهی هرگز آبادی مبیناد.

+++++

    گیج و ویجم که کافر گیج میراد ×××××××  چنان گیجم که کافر هم مویناد

    مرا نه سر نه سامان آفریدند ×××××××  پریشانم پریشان آفریدند.

+++++

    بر این آئین که مو را جان و دل داد ×××××××  شمع و پروانه را پرویج میداد

    پریشان خاطران رفتند در خاک ×××××××  مر از خاک ایشان آفریدند.