بر خیز بتا بیا ز بهر دل ما ×××××××  حل کن بجمال خویشتن مشکل ما

   یک کوزه شراب تا بهم نوش کنیم ×××××××  زان پیش که کوزه ها کنند از گل ما

+++++

    چون عهده نمی شود کسی فردا را ×××××××  حالی خوش دار این دل پر سودا را

    می نوش بماهتاب ای ماه که ماه ×××××××  بسیار بتابد و نیابد ما را

+++++

    قرآن که مهین کلام خوانند آنرا ×××××××  گه گاه نه بر دوام خوانند آنرا

    بر گرد پیاله آیتی هست مقیم ×××××××  کاندر همه جا مدام خوانند آنرا

+++++

    گرمی نخوری طعمه مزن مستانرا ×××××××  بنیاد مکن تو حیله و دستانرا

    تو غره بدان مشو که می می نخوری ××××××  صد لقمه خوری که می غلامست آنرا

+++++

    هر چند که رنگ و بوی زیباست مرا ×××××××  چون لاله رخ و چو سر و بالاست مرا

    معلوم نشد که در طربخانه خاک ×××××××  نقاش ازل بهر چه آراست مرا

+++++

    ماهیم و می و مطرب و این کنج خراب ×××××××  جان و دل و جام و حامه پردرد شراب

    فارغ ز امید رحمت و بیم عذاب ×××××××  آزاد ز خاک و باد و از آتش و آب

+++++

    آن قصر که جمشید در اوجام گرفت ×××××××  آهو بچه کرد و روبه آرام گرفت

    بهرام که گور میگرفتی همه عمر ×××××××  دیدی که چگونه گور بهرام گرفت

+++++

    ابر آمد و باز بر سر سبزه گریست ×××××××  بی باده گلرنگ نمی باید زیست

    این سبزه که امروز تماشا گه ماست ×××××××  تا سبزه خاک ما تماشا گه کیست