گویند کسان بهشت با حور خوش است ×××××××  من میگویم که آب انگور خوش است

این نقد بگیر و دست از آن نسیه بدار ×××××××  کآواز دهل شنیدن از دور خوش است

+++++

گویند مرا که دوزخی باشد مست ×××××××  قولیست خلاف دل در آن نتوان بست

گر عاشق و میخواره بدوزخ باشند ×××××××  فردا بینی بهشت همچون کف دست

+++++

من هیچ ندانم که مرا آنکه سرشت ×××××××  از اهل بهشت کرد یا دوزخ زشت

جامی و بتی و بربطی بر لب کشت ×××××××  این هر سه مرا نقد و ترا نسیه بهشت

+++++

مهتاب بنور دامن شب بشکافت ×××××××  می نوش دمی بهتر از این نتوان یافت

خوش باش و میندیش که مهتاب بسی ×××××××  اندر سر خاک یک بیک خواهد تافت

+++++
می خوردن و شاد بودن آئین نیست ×××××××  فارغ بودن ز کفر و دین، دین نیست

گفتم بعروس دهر کابین تو چیست ×××××××  گفتا دل خرم تو کابین نیست

+++++
می لعل مذابست و صراحی کان است ×××××××  جسم است پیاله و شرابش جان است

آن جام بلورین که ز می خندان است ×××××××  اشکی است که خون دل در و پنهان است

+++++

می نوش که عمر جاودانی این است ×××××××  خود حاصلت از دور جوانی این است

هنگام گل و باده و یاران سر مست ×××××××  خوش باش دمی که زندگانی این است

+++++

نیکی و بدی که در نهاد بشر است ×××××××  شادی و غمی که در قضا و قدر است

با چرخ مکن حواله کاندر ره عقل ×××××××  چرخ از تو هزار بار بیچاره تر است