در هر دشتی که لاله های زاری بوده است ×××××××  از سرخی خون شهر یاری بوده ست

هر شاخ بنفشه کز زمین میروید ×××××××  خالی است که بر رخ نگاری بوده ست

+++++

هر ذره که در خاک زمینی بوده ست ×××××××  پیش از من و تو تاج و نگینی بوده ست

گرد از رخ نازنین به آزرم فشان ×××××××  کانهم رخ خوب نازنینی بوده ست

+++++
هر سبزه که بر کنار جوئی رسته ست ×××××××  گوئی ز لب فرشته خوئی رسته ست

پا بر سر سبزه تا بخواری ننهی ×××××××  کآن سبزه ز خاک لاله روئی رسته ست

+++++

یک جرعه می ز ملک کاوس به است ×××××××  از تخت قباد و ملکت طوس به است

هر ناله که رندی به سحرگاه زند ×××××××  از طاعت زاهدان سالوس به است

+++++

چون عمر بسر رسد چه بغداد و چه بلخ ×××××××  پیمانه چو پر شود چه شیرین و چه تلخ

می نوش که بعد از من و تو ماه بسی ×××××××  از سلخ به غره آید از غره به سلخ

+++++

آنانکه محیط فضل و آداب شدند ×××××××  در جمع کمال شمع اصحاب شدند

ره زین شب تاریک نبردند برون ×××××××  گفتند فسانه ای و در خواب شدند

+++++

آنرا که به صحرای علل تاخته اند ×××××××  بی او همه کارها بپرداخته اند

امروز بهانه ای در انداخته اند ×××××××  فردا همه آن بود که در ساخته اند

+++++

آنها که کهن شدند و اینها که نوند ×××××××  هر کس بمراد خویش یک یک بدوند

این کهنه جهان بکس نماند باقی ×××××××  رفتند و رویم دیگر آیند و روند