1.شب در خم گیسوی تو عابر میشد،/ با هر نفست بهار ظاهر میشد،/ ای فلسفه ی شگفت ، افلاطون هم،/ با دیدن چشمهای تو عاشق میشد.

2. چشم قشنگت به پاکی دریاست،/ قهر و نازت برای من زیباست،/ با تو هیچ از خدا نمیخواهم،/ با تو بودن، برای من دنیاست.

3. آه، تنهائی ما غمگین است،/ درد دوری به دلم سنگین است،/ یاد ایام گذشته به دلم،/ زنده بادا، که چقدر رنگین است.

4. دل، عشق پراز رنگ و ریا، دوست نداشت،/ یک لحظه تو را ز من جدا دوست نداشت،/ ای آئینه دار خلوتم، باور کن،/ اندازه ی من، کسی تو را دوست نداشت.

5. شب ساعت ابری مرا داد به تو،/ افتاد نگاه خسته ی باد به تو،/ باران زد و خیس شد تن خاطره ها،/ باران زد و باز یادم افتاد به تو.

6. رفتن همیشه راه نیست،/ وقتی که سینه ای پر آه نیست،/ شکستی تو دل من را،/ آیا این گناه نیست.

7. رد پایم بی صداست،/ عشق من بی انتها ست،/ رد پای اشکهایم را بگیر،/ تا بدانی خانه ی عاشق کجاست.

8. میخوام که عاشقت بشم،/ گل شقایقت بشم،/ دلم واست تنگ شده بود،/ گفنم مزاحمت بشم.

9. مثل باران خاطراتت ماندنیست،/ لحن پر مهر صدایت خواندنیست،/ گرچه ما اندک زمانی با هم بوده ایم،/ تا ابد مهر و وفایت ماندنیست.

10. به لبخندی مرا از غم رها کن،/ مرا از بی کسی هایم جدا کن،/ اگر مردن سزای عاشقان است،/ برای مردنم هر شب دعا کن.

11. تو را خبر از بیقرار، باید و نیست،/ غم تو هست ولی غمگسار، باید و نیست،/ چگونه لاف محبت زنی که از غم عشق،/ تو را چو لاله دلی داغدار، باید و نیست.

12. نازنینا گر طبیبی، بنده بیمار توام،/ با دلی پر آرزو مشتاق دیدار توام،/ گر بگوئی جای پایت روی چشمهای من است،/ چشمها سهل است، من با جان، خواستار توام.

13. اگر عشقت مرا باور نمی کرد،/ دلم عمری به پایت سر نمیکرد،/ چه می شد عاقبت پروانه ها را،/ غرور شمع، خاکستر نمیشد.

14. زین شاخه به آن شاخه پریدن ممنوع،/ در ذهن به جز تو آفریدن ممنوع،/ غیر از تو ورود دیگران ممنوع،/ عمرأ، ابدأ، هیچ، اکیدأ ممنوع.

15. من منتظرت شدم ولی در نزدی،/ بر زخم دلم گل معطر نزدی،/ گفتی: اگه شود می آیم، اما؟/ این دل مرد وآخرش به او سر نزدی.

  1.صورت را با سیلی سرخ نگه داشتن.

2. صلاح مملکت خویش را خسروان دانند.

3. صد موش را یک گربه، بس است.

4. صبر، کلید کارهاست.

5. صد رحمت به کفن دزد اولی.

6. صبر کوتاه خدا سی ساله.

7. صد تا چاقو بسازه، یکیش دسته نداره.

8. صد تا دوست کمه و یک دشمن زیاد.

9. صداش، صبح در میاد.

10. صابونش، به جامه کسی خوردن.

11. صبر تلخ است، لاکن بر شیرین دارد.

12. صدقه، نمک ثروت است.

13. صدای مردم، صدای خداست.

14. صدقه ای که هنگام تندرستی داده میشود، طلا. و صدقه ای که هنگام بیماری داده میشود، نقره. و صدقه ای که پس از مرگ داده میشود، سرب است.

15. صدای دوغول از دور خوش است.

16. صلاح کار خود را عاقلان دانند.

  « ظ »

-

« ط »

1.طلای امروز، خاک فردا.

2. طلا، سبب تباهی یک آدم شریف میشود.

3. طعمه، قلاب را پنهان میکند.

4. طبیعت، آنچیزی را میدهد که انسان توان قاپیدن را ندارد.

5. طولانی ترین راه، کوتاهترین راه بازگشت بسوی خانه است.

  1.من اینجا، بس دلم تنگ است،/ و هر سازی که میبینم، پد آهنگ است،/ بیا  ره توشه برداریم، قدم در راه بی بر گشت بگذاریم،/ ببینیم ?سمان هر کجا، آیا همین رنگ است.

2. گاه با یک گل سرخ، گاه با یک دل تنگ، گاه باید روئید، در پس این باران./ گاه باید خندید بر غمی بی پایان.

3. فدای اون مهر و وفایت،/ دلم تنگ شده برات،/ چطور بگم؟ باور کنی،/ چقدر عزیری تو برام.

4. در قید غمم، خاطر آزاد کجائی،/ تنگ است دلم، قوت فریاد کجائی،/ با آنکه ز ما یاد نکردی..،/ ای آنکه نرفتی دمی از یاد کجائی.

5. منو ببخش که بیخبر تو خلوتت پا میزارم،/ مقصرش دلتنگیه، منکه گناهی ندارم.

6. واژه هایم رنگ باران دارد وقتی از تو مینویسم،/ قلبم خیس دلتنگی است و چشمانم طوفانی..!

7. اشک چشمام جمع شده، یواش یواش سنگ شده،/ خبر داری چه اندازه، دلم برات تنگ شده؟

8. هر وقت میبینمت آروم آرومم، وقتی نمیبینمت قلبم میلرزه، وقتی صداتو نمیشنوم، دلم تنگ تنگ تنگ، ولی چون دلتنگ توام، برام شیرینه.

9. بیتو نه کار دنیا لنگ میمونه، نه بین زمین و آسمون جنگ میشه، نه کوه آب میشه، نه آب سنگ میشه، فقط و فقط دل منه که برات تنگ میشه.

10. دل اگر بهر عزیزان نشود گاهی تنگ،/ نامش هرگز ننهم دل، که به آن گویم سنگ.

11. به چشم خسته ی من، آسمون سنگ شده،/ لعنت به این جدائی، دلم برات تنگ شده.

12. فریاد زدم بدونی بیزارم از جدائی،/ دلم برات تنگ شده، عزیر دلم کجائی.

13. اینجا آسمون ابریست، آنجا را نمیدانم، اینجا شده پائیز،آنجا را نمیدانم،/ اینجا، دلی تنگ است. آنجا را نمیدانم.

14. زندگی را نفسی ارزش غم خوردن نیست، و دلم بس تنگ است، بیخیالی..... سپهر هر دردی است، باز هم میخندم، آنقدر میخندم که غم از رو رود.

15. پیش چشمت، خطاست شعر قشنگ،/ چشمت از شعر من قشنگتر است،/ منچه گویم که در پسند آید،/ دلم از این غروب، تنگتر است.

به نام خداوند بخشنده و مهربان

بگو: اوخداییکتاست(1) خدائیکهازهمهبینیازاست(2) نهکسیفرزنداوونهاوفرزندکسیاست(3) ونهکسیمثلوهمتایاوست(4)

به نام خداوند بخشنده مهربان

چونهنگامفتحبایاریخدافرارسد(1) ودرآنروزمردمرابنگریکهفوجفوجبهدینخداداخلمیشوند(2) درآنوقتخدایخودراستایشکنوپاک دانوازاوآمرزشطلب. که خدایبسیارتوبهپذیراست(3)

به نام خداوند بخشنده و مهربان

توراعطایبسیاربخشیدم(1) پسبرایخدایتبهشکرگذاریبپرداز(2) آری، دشمنبدگویتومقطوعالنسلاست. (3)

    1.خانمها با گوشهایشان عاشق میشوند، و مردها با چشمهایشان.« شکسپیر»

2. عاقل آنچه را که نمیداند، نمیگوید، ولی آنچه را که میگوید، میداند.« ارسطو»

3. آنانکه نمیتوانند خود را اداره کنند، ناچار از اطاعت دیگرانند.«ویکتور هوگو»

4. لازمه موفقیت، در توانائی تمرکز انرژی ذهنی و جسمی و بدون وقفه به روی یک مسئله است، بی آنکه احساس خستگی کنید.« توماس ادیسون»

5. در دوستی درنگ کن، اما وقتی دوست شدی، ثابت قدم و پایدارباش.« سقراط»

6. زندگی بدون تحقیق و جستار ارزش زیستن ندارد.« سقراط»

7.آنگونه باش که میخواهی به نظر برسی.« سقراط»

8. باید بخوری تا زنده باشی، نه آنکه زنده باشی تا بخوری.« سقراط»

 9. نمیتوانم چیزی به دیگران بیاموزم، فقط میتوانم وادارشان کنم که بیاندیشند.« سقراط»

10. با سر انگشت عشق، هر کسی شاعر میشود.« افلاطون»

11. داناها حرف میزنند، چون چیزی برای گفتن دارند، احمقها حرف میزنند، چون باید چیزی بگویند.« افلاطون»

12. بد بختی انسان از جهل نیست، از تنبلی است.« دیل کارنگی»

13. سرچشمه همه فسادها یبکاریست، شیطان برای دستهای یبکار، کار تهیه میکند.«پاسکال»

14. شاخ پر بار، سر بر زمین مینهد و عظمت آن همچنان در فروتنی او جلوه گر است.« گاندی»

15. صاحب همت در پیچ و خمهای زندگی، هیچگاه با یاس و استیصال روبرو نخواهد شد.« ناپلئون»

16. بینوایان، داروئی جز امید ندارند.« نیچه»

17. نیکی و سود خویش را در زبان دیگران مخواه.« زرتشت»

18. انسان، دنیائی از عجایب است.« ارسطو»

19. آنکس که همیشه شاگرد باقی میماند، زحمات آموزگارش را به خوبی جبران نمیکند.« نیچه»
20. تمام پیشرفتهای عالمگیر خود را مدیون تفکر منظم و یادداشت برداری دقیق هستم.« ادیسون»

به نام خداوند، بخشنده و مهربان

وتجاوزگراناسبانشانبههنهنافتاد(1) پسگردوغباریازآتشبرافروختند(2) پسمهاجمانسحرگاهرسیدند(3) پسشروعکردندبهکشتنشان(4) پسدرمیانگرفتندوکردندبهدونیمشان(5) هماناانسانبهپروردگارش   ناشکریکند(6) وهمانااوبرآنانشهادتمیدهد(7) وهمانااودلبستهسودی که، خاصبخیلاست (8) آه،نمیدانیداگرازقبرهابرانگیختهشوید(9)  وهرچهدرسینههانهان [است ] ،کسبشد(10) هماناخدایشما،بر[ رفتار] شما درآنوقت،آگاهمیشود.(11)                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                        

  1.غصه ی نو، غصه های کهنه را بر می انگیزاند.

  2. غرور و جلال، نمیتوانند هم نشین شوند.

3. غروب، روز را به اوج میرساند.

4. غازی را که تخم طلا میگذارد، نکش.

5. غیبت طولانی بزودی فراموشی می آورد.

6. غرور ثروت، برای فقرا دردسر ساز میشود.