|
عشق و زندگی 
|
آنکس که زمین و چرخ و افلاک نهاد ××××××× بس داغ که او بر دل غمناک نهاد بسیار لب چو لعل و زلفین چو مشک ××××××× در طبل زمین و حقه خاک نهاد +++++ آرند یکی و دیگری بربایند ××××××× بر هیچ کسی راز همی نگشایند ما را ز قضا جز این قدر ننمایند ××××××× پیمانه عمر ما است، می پیمایند +++++ اجرام که ساکنان این ایوانند ××××××× اسباب تردد خردمندانند هان تا سر رشته خرد گم نکنی ××××××× کآنانکه مدبرند سرگردانند +++++ از آمدنم نبود گردون را سود ××××××× و ز رفتن من جلال و جاهش نفزود و زهیچ کسی نیز دو گوشم نشنود ××××××× کاین آمدن و رفتنم از بهر چه بود +++++ از رنج کشیدن آدمی، حر گردد ××××××× قطره چو کشید حبس صدف، در گردد گر مال نماند پسر، بمانا د بجا ی ××××××× پیمانه چو شد تهی دگر پر گردد +++++ افسوس که سرمایه ز کف بیرون شد ××××××× و ز دست اجل بسی جگر ها خون شد کس نامد از آن جهان که پرسم از وی ××××××× کاحوال مسافران عالم چون شد +++++ افسوس که نامه جوانی طی شد ××××××× و آن تازه بهار زندگانی دی شد آن مرغ طرب که نام او بود شباب ××××××× افسوس ندانم که کی آمد کی شد +++++ ای بس که نباشیم و جهان خواهد بود ××××××× نی نام ز ما و نی نشان خواهد بود ز ین پیش نبودیم و بند هیچ خلل ××××××× زین پس چو نباشیم همان خواهد بود [ دوشنبه 91/11/30 ] [ 10:9 عصر ] [ سعادت ]
[ نظر ]
سالاد الویه
طرز تهیه: سیب زمینی و تخم مرغها را در قابلمه های جداگانه آبپز کنید. بعد از خنک شدن، آنها را در کاسه ای بزرگ رنده کنید.[ نگینی کنید.] مرغ را با پیاز، کمی زردچوبه و نمک بپزید و پس از پخت کامل، ریش ریش کنید. خیارشورها را نگینی و بسیار ریز خرد کنید و به این مخلوط بیفزایید. نخودفرنگی را هم در قابلمه ای همراه کمی نمک آبپز و پس از پخت آبکش کنید تا آب آن کاملأ گرفته شود. در نهایت، تمام این مواد غذایی را با هم مخلوط و با سس مایونز[ روغن زیتون] مزه دار کنید و 20 دقیقه در یخچال قرار دهید تا طعم دار شوند. پس از گذشت این مدت زمان، الویه را با نان [ ترجیحأ نان سبوس دار] سرو کنید. [ دوشنبه 91/11/30 ] [ 9:22 عصر ] [ سعادت ]
[ نظر ]
در هر دشتی که لاله های زاری بوده است ××××××× از سرخی خون شهر یاری بوده ست هر شاخ بنفشه کز زمین میروید ××××××× خالی است که بر رخ نگاری بوده ست +++++ هر ذره که در خاک زمینی بوده ست ××××××× پیش از من و تو تاج و نگینی بوده ست گرد از رخ نازنین به آزرم فشان ××××××× کانهم رخ خوب نازنینی بوده ست +++++ پا بر سر سبزه تا بخواری ننهی ××××××× کآن سبزه ز خاک لاله روئی رسته ست +++++ یک جرعه می ز ملک کاوس به است ××××××× از تخت قباد و ملکت طوس به است هر ناله که رندی به سحرگاه زند ××××××× از طاعت زاهدان سالوس به است +++++ چون عمر بسر رسد چه بغداد و چه بلخ ××××××× پیمانه چو پر شود چه شیرین و چه تلخ می نوش که بعد از من و تو ماه بسی ××××××× از سلخ به غره آید از غره به سلخ +++++ آنانکه محیط فضل و آداب شدند ××××××× در جمع کمال شمع اصحاب شدند ره زین شب تاریک نبردند برون ××××××× گفتند فسانه ای و در خواب شدند +++++ آنرا که به صحرای علل تاخته اند ××××××× بی او همه کارها بپرداخته اند امروز بهانه ای در انداخته اند ××××××× فردا همه آن بود که در ساخته اند +++++ آنها که کهن شدند و اینها که نوند ××××××× هر کس بمراد خویش یک یک بدوند این کهنه جهان بکس نماند باقی ××××××× رفتند و رویم دیگر آیند و روند [ دوشنبه 91/11/30 ] [ 4:13 عصر ] [ سعادت ]
[ نظر ]
گویند کسان بهشت با حور خوش است ××××××× من میگویم که آب انگور خوش است این نقد بگیر و دست از آن نسیه بدار ××××××× کآواز دهل شنیدن از دور خوش است +++++ گویند مرا که دوزخی باشد مست ××××××× قولیست خلاف دل در آن نتوان بست گر عاشق و میخواره بدوزخ باشند ××××××× فردا بینی بهشت همچون کف دست +++++ من هیچ ندانم که مرا آنکه سرشت ××××××× از اهل بهشت کرد یا دوزخ زشت جامی و بتی و بربطی بر لب کشت ××××××× این هر سه مرا نقد و ترا نسیه بهشت +++++ مهتاب بنور دامن شب بشکافت ××××××× می نوش دمی بهتر از این نتوان یافت خوش باش و میندیش که مهتاب بسی ××××××× اندر سر خاک یک بیک خواهد تافت +++++ گفتم بعروس دهر کابین تو چیست ××××××× گفتا دل خرم تو کابین نیست +++++ آن جام بلورین که ز می خندان است ××××××× اشکی است که خون دل در و پنهان است +++++ می نوش که عمر جاودانی این است ××××××× خود حاصلت از دور جوانی این است هنگام گل و باده و یاران سر مست ××××××× خوش باش دمی که زندگانی این است +++++ نیکی و بدی که در نهاد بشر است ××××××× شادی و غمی که در قضا و قدر است با چرخ مکن حواله کاندر ره عقل ××××××× چرخ از تو هزار بار بیچاره تر است
[ دوشنبه 91/11/30 ] [ 1:41 عصر ] [ سعادت ]
[ نظر ]
در خواب بدم مرا خردمندی گفت ××××××× کز خواب کسی را گل شادی نشکفت کاری چکنی که با اجل باشد جفت ××××××× می خور که بزیر خاک میبا ید خفت +++++ در دایره ای که آمد و رفتن ماست ××××××× او را نه هدایت نه نهایت پیدا ست کس می نزند دمی در این معنی راست ××××××× کاین آمدن از کجا و رفتن بکجاست +++++ در فصل بهار را گر بتی حور سرشت ××××××× یک ساغری دهد مرا بر لب کشت هر چند بنزد عامه این باشد زشت ××××××× سگ به ز من ار برم دگر نام بهشت +++++ در یاب که از روح جدا خواهی رفت ××××××× در پرده اسرار فنا خواهی رفت می نوش ندانی از کجا آمده ای ××××××× خوش باش ندانی به کجا خواهی رفت +++++ می نوش و گلی بچین که تا در نگری ××××××× گل خاک شده ست و سبزه خاشاک شده ست +++++ عمری است مرا تیره و کاریست نه راست ××××××× محنت همه افزوده و راحت کم و کاست شکر ایزد را که آنچه اسباب بلاست ××××××× ما را ز کس دگر نمیباید خواست +++++ فصل گل و طرف جویبار و لب کشت ××××××× با یک دو سه اهل و لعبتی حور سرشت پیش آر قدح که باده نوشان صبوح ××××××× آسوده ز مسجد ند و فارغ ز کنشت +++++ در خیمه تن که سایبانی است ترا ××××××× هان تکیه مکن چار میخش سست است
[ دوشنبه 91/11/30 ] [ 10:4 صبح ] [ سعادت ]
[ نظر ]
1.شمر، جلودارش نمیشه. 2. شکم گشنه، آروغ فندقی. 3. شریک اگر خوب بود، خدا هم شریک میگرفت. 4. شترها را نعل میکردند، کبک هم پایش را بلند کرد. 5. شتر مرغ را گفتند: بار بردار گفت: مرغم گفتند: پرواز کن گفت: شترم. 6. شتر سواری دولا دولا نمیشه. 7. شده کلاف سر در گم. 8. شدی عین ستاره سهیل. 9. شیطونی از چشماش میباره. 10. شیشه عمرش پیش منه. 11. شیطون پیش اون باید درس بخونه و چیز یاد بگیره. 12. شیله پیله تو کارش نیست. 13. شتر با بارش گم شد. 14. شنوده باید عاقل باشد. 15. شاهنامه آخرش خوش است. 16. شتر در خواب دیند، پنبه دانه. گهی لپ لپ خورد گه دانه دانه. 17. شتر دیدی، ندیدی. 18. شوهر کردم وسمه کنم نه وصله کنم. 19. شمشیرش به ابر میرسد. 20. شورش را در آورده. 21. شیر مرغ و جان آدم. 22. شیری یا روباه. 23. شکمی از عزا در آوردن. 24. شریک دزد و رفیق قافله. 25. شاه میبخشه، شیخ علیخان نمیبخشه. 26. شاخ درآوردن. 27. شاخ به شاخ شدن. 28. شاخ و کشیدن. 29. شبنم، برای مورچه سیل است. 30. شاخه کهنه خم نمیشود. 31. شیطون تو جلدش رفته. 32. شبیه کپک سر و تو برف فرو کردن. 33. شانس در خونه را زدن. 34. شهر که بی کلانتر باشه، قورباغه هفت تیر کش میشه. 35. شکستن آئینه هفت سال بدبختی می آورد. 36. شب دراز است و قلندر بیدار. 37. شاعر میگه :.......... 38. شیرینکاری در آوردن.
[ یکشنبه 91/11/29 ] [ 11:7 عصر ] [ سعادت ]
[ نظر ]
چون بلبل مست راه در بستان یافت ××××××× روی گل و جام باده را خندان یافت آمد بزبان حال در گوشم گفت ××××××× در یاب که عمر رفته را نتوان یافت +++++ چون چرخ بکام یک خردمند نگشت ××××××× خواهی تو فلک هفت شمرخواهی هشت چون باید مرد و آرزوها همه هشت ××××××× چه مور خورد بگور و چه گرگ بدشت +++++ چون لاله بنور و ز قدح گیر بدست ××××××× با لاله رخی اگر تو را فرصت هست می نوش بخرمی که این چرخ کهن ××××××× ناگاه ترا چو خاک گرداند پست +++++ چون نیست حقیقت و یقین اندر دست ××××××× نتوان بامید شک همه عمر نشست هان تا ننهیم جام می از کف دست ××××××× در بی خبری مرد چه هشیار و چه مست +++++ چون نیست ز هر چه هست جز باد بدست ××××××× چون هست بهر چه هست نقصان و شکست انگار که هر چه هست در عالم نیست ××××××× پندار که هر چه نیست در عالم هست +++++ خاکی که بزیر پای هر نادانی است ××××××× کف صنمی و چهره جانانی است هر خشت که بر کنگره ایوانی است ××××××× انگشت و زیر یا سر سلطانی است +++++ دارنده چو ترکیب طبایع آراست ××××××× از بهر چه افکندش اندر کم و کاست گر نیک آمد شکستن از بهر چه بود ××××××× ور نیک نیامد این صور عیب کراست +++++ در پرده اسرار کسی را ره نیست ××××××× زین تعبیه جان هیچکس آگه نیست جز در دل خاک هیچ منزلگه نیست ××××××× می خور که چنین فسانه ها کوته نیست
[ یکشنبه 91/11/29 ] [ 10:4 عصر ] [ سعادت ]
[ نظر ]
این کهنه رباط را که عالم نامست ××××××× و آرامگه ابلق صبح و شامست بر نیست که وامانده صد جمشید است ××××××× قصریست که تکیه گاه صد بهرامست +++++ این یک دو سه روزه نوبت عمر گذشت ××××××× چون آب بجویبار و چون باد بدشت هرگز غم دو روز مرا یاد نگشت ××××××× روزی که نیامده است و روزیکه گذشت +++++ بر چهره گل نسیم نوروز خوش است ××××××× در صحن چمن روی دلفروز خوش است از دی که گذشت هر چه گوئی خوش نیت ××××××× خوشباش و ز ،دی مگو امروز خوش است +++++ پیش از من و تو لیل و نهاری بوده است ××××××× گر دنده فلک نیز بکاری بوده است هر جا که قدم نهی تو بر روی زمین ××××××× آن مردمک چشم نگاری بوده است +++++ تا چند زنم بروی دریاها خشت ××××××× بیزارشدم زبت پرستان کنشت خیام که گفت دوزخی خواهد بود××××××× که رفت بدوزخ و که آمد ز بهشت +++++ چندین سر و پای نازنین از سر و دست ××××××× از مهر که پیوست و بکین که شکست +++++ ترکیب طبایع چو بکام تو دمی است ××××××× رو شاد بزی اگر چه بر تو ستمی است با اهل خرد باش که اصل تن تو ××××××× گر دی و نسیمی و عنباری و دمی است +++++ چون ابر بنور و رخ لاله بشست ××××××× بر خیز و بجام باده کن عزم درست کاین سبزه که امروز تماشاگه ماست ××××××× فردا همه از خاک تو بر خواهد رست
[ یکشنبه 91/11/29 ] [ 3:17 عصر ] [ سعادت ]
[ نظر ]
اکنون که گل سعادت پر باراست ××××××× دست تو ز جام می چرا بیکار است می خور که زمانه دشمنی غدار است ××××××× در یافتن روز چنین دشوار است +++++ امروز ترا دسترس فردا نیست ××××××× و اندیشه فردات بجز سودا نیست ضایع مکن این دم ار دلت شیدا نیست ××××××× کاین باقی عمر را بها پیدا نیست +++++ ای آمده از عالم روحانی تفت ××××××× حیران شده درپنج و چهار و شش و هفت می خور چو ندانی از کجا آمده ای ××××××× خوش باش ندانی به کجا خواهی رفت +++++ ای چرخ فلک خرابی از کینه تست ××××××× بیدادگری شیوه دیرینه تست ای خاک اگر سینه تو بشکافند ××××××× بس گوهر قیمتی که در سینه تست +++++ ای دل چو زما نه میکند غمناکت ××××××× ناگه برود ز تن روان پاکت بر سبزه نشین و خوش بزی روزی چند ××××××× ز آن پیش که سبزه بردند از خاک +++++ این بحر وجود آمده بیرون ز نهفت ××××××× کس نیست که این گوهر تحقیق بسفت هر کس سخنی از سر سودا گفتند ××××××× ز آن روی که هست کس نمیداند گفت +++++ این کوزه چو من عاشق زاری بوده است ××××××× در بند سرزلف نگاری بوده است این دسته که برگردن او می بینی ××××××× دستی است که بر گردن یاری بوده است +++++ این کوزه که آبخواره مزدوریست ××××××× از دیده شاهی و دل دستوریست هر کاسه می که بر کف مخموریست ××××××× از عارض مستی و لب مستوریست
[ شنبه 91/11/28 ] [ 7:38 عصر ] [ سعادت ]
[ نظر ]
بر خیز بتا بیا ز بهر دل ما ××××××× حل کن بجمال خویشتن مشکل ما یک کوزه شراب تا بهم نوش کنیم ××××××× زان پیش که کوزه ها کنند از گل ما +++++ چون عهده نمی شود کسی فردا را ××××××× حالی خوش دار این دل پر سودا را می نوش بماهتاب ای ماه که ماه ××××××× بسیار بتابد و نیابد ما را +++++ قرآن که مهین کلام خوانند آنرا ××××××× گه گاه نه بر دوام خوانند آنرا بر گرد پیاله آیتی هست مقیم ××××××× کاندر همه جا مدام خوانند آنرا +++++ گرمی نخوری طعمه مزن مستانرا ××××××× بنیاد مکن تو حیله و دستانرا تو غره بدان مشو که می می نخوری ×××××× صد لقمه خوری که می غلامست آنرا +++++ هر چند که رنگ و بوی زیباست مرا ××××××× چون لاله رخ و چو سر و بالاست مرا معلوم نشد که در طربخانه خاک ××××××× نقاش ازل بهر چه آراست مرا +++++ ماهیم و می و مطرب و این کنج خراب ××××××× جان و دل و جام و حامه پردرد شراب فارغ ز امید رحمت و بیم عذاب ××××××× آزاد ز خاک و باد و از آتش و آب +++++ آن قصر که جمشید در اوجام گرفت ××××××× آهو بچه کرد و روبه آرام گرفت بهرام که گور میگرفتی همه عمر ××××××× دیدی که چگونه گور بهرام گرفت +++++ ابر آمد و باز بر سر سبزه گریست ××××××× بی باده گلرنگ نمی باید زیست این سبزه که امروز تماشا گه ماست ××××××× تا سبزه خاک ما تماشا گه کیست
[ شنبه 91/11/28 ] [ 9:33 صبح ] [ سعادت ]
[ نظر ]
|
درباره وبلاگ  |
| [قالب وبلاگ : تمزها] [Weblog Themes By : themzha.com] | ||
